رمضان می‌رود و می‌برد از کف دل ما            آن که سی‌روز صفا یافت از او محفل ما

رمضان رفت و دریغا که به امضاء نرسد            طاعـتِ نـاقـصِ مـا، روزه نـاقـابـل مـا

رمضان، عـقده‌گـشا بود گـنه‌کـاران را            وای اگر او رود حـل نشـود مشکـل ما

وای بر ما اگر از این همه نعـمت نبوَد            جز یکی جرعه آب و لب نان حاصل ما

شب عـید است خدایا نـظری بر ما کن            تـا هـدایـت بـشــود زود دل غــافـل مـا